رمز ارز چیست؟
کریپتوکارنسی یا رمزارز به دسته‌ای از پول و ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که در آن‌ها از تکنیک های رمزنگاری (کریپتوگرافی و کد گذاری شده) برای تایید و حفظ امنیت معاملات و تراکنش‌های مالی استفاده شده‌است. همچنین رمزنگاری در تولید و مدیریت ایجاد رمز ارزها نیز به کار می‌رود. ارزهای دیجیتال مدت‌ها قبل از اینکه اولین ارز مجازی به وجود بیاید، به عنوان یک ساختار تئوریک وجود داشت تا بتواند جایگزینی برای مدل فعلی مبادلات و پول‌های رایج بشود. رمز ارز از ترکیب دو واژه «رمزنگاری» (Cryptography) و «ارز» (Currency) به وجود آمده است. بنابراین رمزارز از تکنیک‌های رمزنگاری به طور گسترده برای امن کردن انتقال پول بین افراد استفاده می‌کند.
کریپتوکارنسی‌ها ماهیت فیزیکی ندارند ودر کامپیوترها تعریف می‌شوند و تنها امکان انتقال ارزش در محیط دیجیتال را برای افراد فراهم می‌کند. هیچ بانکی برای رمزارزها نمیتواند سکه یا اسکناس آن را تولید کند زیرا معادل فیزیکی برای رمزارزها وجود ندارد.
رمز ارزها سرور مرکزی ندارند. رمزارز به عنوان یک سیستم پرداخت الکترونیکی عمل می‌کند که متعلق به هیچ کس یا هیچ سازمانی نیست. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند . در این حالت هیچ سیستم مرکزی یا زیرمجموعه‌ای از کاربران نمیتواند بدون دستیابی به اجماع در شبکه، تغییراتی در آن ایجاد کند. کاربران شبکه که با عنوان «نود» یا «گره» شناخته می‌شوند، با استفاده از یک نرم‌افزار به سایر اعضا متصل هستند و از این طریق تایید و انتشار اطلاعات را انجام می‌دهند. غیرمتمرکز بودن، رمزارزها را در برابر خاموشی شبکه و سانسور اطلاعات در آن مقاوم می‌کند, پس در 24 ساعت روز و 365 روز سال قابل استفاده هستند.
شما با استفاده از شبکه رمز ارز می‌توانید به انتقال ارزش در سراسر دنیا و بدون حضور واسطه بپردازید. به همین دلیل است که به رمز ارز سیستم بی‌نیاز از اجازه گفته می‌شود. وقتی شخصی می‌خواهد معامله‌ای انجام دهد، به شبکه اعلام می‌کند که می‌خواهد دارایی‌های خود را جابجا کند. با این کار معامله با امضای دیجیتال شخص ایجاد و به پایگاه‌داده رمزارز – که همان بلاکچین است – ارسال می‌شود. صحت تراکنش با بررسی امضا شما مشخص می‌شود.